Etappe 12 Venray - Geijsteren

Vrijdag 7 april (goede vrijdag)

Het is alweer tijd voor een nieuwe wandeling, etappe 12 staat vandaag op de planning.
Direct nadat ik vorig jaar mijn uitnodiging om mee te wandelen had verstuurd kreeg ik al het verzoek van Ingrid om vandaag mee te gaan. Ik ken Ingrid van Medisch centrum Buitenlust, zij werkt daar als logopediste en zij vond het speciaal om juist deze wandeling met mij mee te wandelen omdat ik vandaag langs mijn oude werkplek Buitenlust op wandel.

Na een kleine vertraging door wegwerkzaamheden op de route naar de verzamelplaats, vertrekken we samen om 9.30 vanuit Venray. Op de stationsweg steken we bij de Sint Anthoniuskapel het eerste kaarsje van vandaag aan, nummer 36 van mijn tocht. Hier denk ik even aan oma Haps, want het is vandaag haar sterfdag. 

We blijven hier niet al te lang hangen want ik wil graag om 10.00 bij Buitenlust zijn, zodat we met mijn oud-collega's samen koffie kunnen drinken. We zetten de pas erin maar als we onderweg een mooi veldje met lentebloeiers zien, stoppen we toch heel even om een foto te maken. 

Niet snel daarna arriveren we al bij Buitenlust, ook hier gaan we samen op de foto, want dit is de plek waar we elkaar hebben leren kennen.

Als we op de eerste verdieping komen worden we direct hartelijk ontvangen. Ik heb zelf wat lekkers voor bij de koffie meegenomen, maar zoals altijd staat de tafel al vol met van alles en nog wat. Er is hier niets veranderd wat dat betreft. 

Er zijn wel een aantal nieuwe collega's bijgekomen in de afgelopen 2,5 jaar sinds ik afscheid heb genomen, maar de sfeer is nog altijd even ontspannen en goed. Ik voel me zeer welkom en het is alsof ik niet weggeweest ben. 

Ik steek hier mijn 37ste kaarsje aan en wens hen allen een gezond, gelukkig en mooie toekomst toe. Als we de koffie op hebben en iedereen weer aan het werk moet, pakken Ingrid en ik onze spulletjes en gaan we weer op pad. 

Via het industrieterrein van Landweert lopen we naar het crematorium van Venray. Hier wil ik ook graag een kaarsje aansteken, voor Roy en alle andere bekenden die hier gecremeerd zijn. We zoeken een mooi plekje en samen zijn we het al snel eens dat de steen waar een engeltje op staat wel heel geschikt is. Ingrid en ik zijn even stil om onze gedachten te laten gaan en te denken aan alle mensen waar we al afscheid van hebben moeten nemen in ons leven.

Als we verder wandelen, kletsen we direct weer over van alles en nog wat. Eigenlijk kennen wij elkaar helemaal niet zo goed, maar daar komt tijdens deze wandeling wel verandering in.

Na een poosje stelt Ingrid voor om even in stilte verder te lopen en dat vind ik een mooi voorstel. We lopen midden in de natuur, met op afstand de A73 en de spoorlijn. Omdat we niet praten luisteren we allebei automatisch naar de omgevingsgeluiden. Later blijkt dat we beide in het begin de snelweg vooral hoorde, maar na korte tijd overstemde de vogelgeluiden en probeerden we beide vooral daar de focus op te leggen. Grappig dat we beide dezelfde ervaring hadden. 

Om in Geijsteren te komen moeten we aan de andere kant van de spoorlijn komen, maar dat valt nog niet mee. We kunnen de oversteekplaats niet vinden en staan wat om ons heen te kijken welke kant we op moeten omdat we het idee hebben dat we weer terug naar Venray aan het lopen zijn. 
Op dat moment komen er twee dames met een hond aan die de omgeving goed kennen en zij wijzen ons de weg om bij een spoorwegovergang te komen. 

Zodra we die overgestoken zijn herken ik de omgeving, hier hebben we ook met het Pieterpad gelopen en al snel zie ik een paaltje met het bekende rood-witte bordje erop.

We komen nu in de Geijsterse bossen en stoppen regelmatig om te genieten van de mooie omgeving. Het is hier al behoorlijk groen en we zien dat er veel bomen en struiken in bloei komen of al zijn. Ja de lente is nu toch echt wel aangebroken en dat wordt nogmaals bevestigd als we bij de Rosmolen aankomen en daar schapen met een heleboel lammetjes zien staan. 

We kijken ook even bij de watermolen en genieten allebei volop van de omgeving, de natuur, de dieren en de leuke gesprekken die we voeren. Het is echt een cadeautje om zo samen de dag door te brengen. 

We lopen weer verder en zien langs het pad ineens een paar kaboutertjes staan bij een boomstronk. Zij willen graag op de foto, dus die wordt gemaakt. 

Niet veel later komen we in een prachtig stuk van het bos uit. Er is hier veel water, verschillende bruggetjes en er staat een picknickbank. We horen spechten en andere vogels en besluiten om even te gaan zitten en alles op ons in te laten werken. Helaas weten we beide niet veel van de vogelgeluiden, misschien iets om ons toch eens in te gaan verdiepen. 

Na een korte stop, wandelen we weer verder en na zo'n 10 minuten blijken we ineens op de eindbestemming te zijn. Hier maken we nog een laatste selfie.

De wandeling zit er helaas alweer op, maar omdat wij nog niet uitgepraat zijn, besluiten we om nog af te sluiten met een lunch bij Hotel Asteria en daar brand het laatste kaarsje van vandaag, nummer 39. 

Het was weer een waardevolle tocht.
De omgeving was zeer gevarieerd, veel bebouwing in Venray en mooie natuur in Boschhuizen, het weer was goed (we hebben het droog gehouden), het was heel fijn om bij Buitenlust een kaarsje aan te kunnen steken en ik heb Ingrid veel beter leren kennen door de mooie gesprekken en stiltes die we we samen hebben gehad. 
 

De volgende wandeling staat gepland op zondag 14 mei. Dan wandel ik van Geijsteren naar het Schaartven (niet naar Vierlingsbeek zoals in de route staat). 

Fijne paasdagen allemaal en tot gauw.