Etappe 3 Cuijk - Mook/Molenhoek

24 augustus 2002, precies 20 jaar geleden, was onze grote dag. Die dag stapten Roy en ik in het huwelijksbootje. De avond ervoor was het prachtig weer, maar toen we 's ochtends wakker werden en naar buiten keek de lucht zwart boven ons huis aan de Hoogstraat in Boxmeer. 
Optimistisch als Roy altijd was, ging hij er vanuit dat het wel goed zou komen met het weer. Samen met Jack stapte hij in de auto om zich aan te gaan kleden bij Janssen & Janssen in de Burgemeester van Kuijlstraat. Ondertussen werd ik thuis in de jurk gehesen en opgedirkt. Toen Roy aanbelde en ik voor hem de deur opende, was het nog droog. Snel hebben we een paar foto's gemaakt in onze tuin, maar binnen de kortste keren barste het onweer los en regende het pijpenstelen. 

24 augustus 2022, vandaag schijnt de zon. Het is gelijk om 9.00 al behoorlijk warm als we in Cuijk uit de auto stappen. Samen met Annelies, Marius, Huub en Maria ga ik vandaag etappe 3 lopen van Cuijk naar Molenhoek. We treffen elkaar bij de pont in Cuijk en steken direct de Maas over. We verbazen ons over het tarief voor deze oversteek. Alles is de laatste tijd alleen maar duurder geworden, maar hier in Cuijk betaal je voor de pont maar 50 cent, we kunnen het bijna niet geloven.

Er wordt direct al gezellig gepraat en voordat we het weten zijn we bij de brug die ons over de Mookerplas brengt. Hier stoppen we even en genieten we van het mooie uitzicht, om daarna weer onze weg te vervolgen naar het eerste kapelletje op deze route.

In Plasmolen aan de Riethosterweg ligt de "onze lieve vrouwe kapel Sterre der zee", hier stoppen we om een kaarsje te branden. Onze hoeden en petten worden respectvol buiten op tafel gelegd en met Roy in mijn gedachte loop ik naar binnen en steek ik mijn eerste kaarsje van vandaag op. Ook Maria en Annelies branden hier een kaarsje. 

 Marius loopt ondertussen wat rond en houdt zijn telefoon bij een QR-code. Hij verwacht hiermee info over de kapel te kunnen lezen, maar krijgt direct een pagina in beeld om geld over te maken, dat was niet zijn bedoeling, dus deze wordt snel weer gesloten. 

Als we weer buiten staan en allemaal ons eigen hoofddeksel op hebben gezet, gaan we weer op pad. We steken de Rijksweg over en lopen het bos in. Het eerste stuk gaat over een fietspad, hier lopen we helaas nog in de volle zon, maar een eindje verderop slaan we linksaf en komen we in een dicht begroeid bos. 

Direct gaan we flink dalen, waardoor we op moeten letten waar we de voeten neer zetten. Annelies is er met haar gedachten niet helemaal bij en maakt een kleine schuiver, maar gelukkig gaat alles goed en kan ze weer verder zonder problemen.  

Als we weer het bos uitlopen, zien we de hei voor ons liggen. Die kant moeten we volgens de route op, dus we volgen het pad. We komen weer in de volle zon en moeten in het mulle zand direct een heel eind omhoog klimmen, dat valt niet mee. Onze hartslag gaat omhoog en de monden gaan dicht, er is even geen energie om nog door te kletsen....maar boven op de top wordt de pittige klim met een mooi uitzicht beloond.

We puffen even uit op een bankje in de schaduw van een boom en na een paar flinke slokken water gaan we vol goede moed weer verder over de glooiende Mookerheide. We verbazen we ons een beetje dat de hei al niet meer zo mooi paars is, ook deze planten hebben waarschijnlijk last van de droge en hete zomer.

We duiken weer een stuk bos in en lopen zonder na te denken door een klaphek. Al slingerend gaan we over het pad en ineens wordt deze geblokkeerd door een paar gevaarlijk uitziende runderen. Even schrikken Annelies en ik en zoeken we naar een omweg, maar volgens Marius kunnen we er gewoon langs op lopen en doen ze geen vlieg kwaad (dat blijkt ook wel want hun neuzen zitten vol met vliegen en die laten ze lekker zitten). Als we weer door het klaphek uit dit stukje natuur lopen, staat er toch duidelijk op een bordje dat je minimaal 25 meter afstand van de dieren moet houden (oeps). 

Als we het bos uitkomen, pak ik even de kaart erbij. Hier in de buurt moet ook ergens een kapel zijn om weer een kaarsje te branden. Terwijl we de straatnamen zoeken, valt mijn oog ineens op een klein wit kapelletje midden tussen de huizen, daar moeten we heen. Het blijkt de kapel van "Onze Lieve Vrouw van de Dwaallichtjes" te zijn. Deze herinnert aan de dwalende zielen van de soldaten die bij de slag om de Mookerheide omgekomen zijn. Hier steek ik mijn 9de kaarsje van de tocht aan.

Ondertussen zijn we wel toe aan koffie en gaan we op zoek naar de pauzeplek waar ik met pap en mam heb afgesproken. Zij zijn op de fiets naar Mook gekomen en we treffen hen bij Dolfijn in Mook. Het is nog even zoeken, maar als we het gevonden hebben ploffen we neer op het terras aan het water en krijgen een flink stuk taart voorgeschoteld. Dat gaat er bij iedereen wel in. Huub blijkt veel mensen uit Beugen te kennen en pap en mam hebben direct een heleboel met hem te bespreken. Oude herinneringen worden opgehaald en al pratende blijkt dat pap en mam in hetzelfde zaaltje in Beugen hun trouwfeest gevierd hebben als Annelies en Mark.

Uitgerust, bijgepraat en met een volle buik gaan we weer op stap richting Landgoed Bergzicht. De pas zit er al snel weer goed in en we lopen het grootste gedeelte langs de Maas op. Als we Molenhoek binnen wandelen, moeten we nog een klein stukje langs de Rijksweg op lopen om uit te komen bij onze trouwlocatie. 

Na een warme en daardoor ook pittige tocht komen we aan bij Landgoed Bergzicht. Ik was er een beetje bang voor dat de poorten gesloten zouden zijn, maar gelukkig staan ze open en kunnen we het terrein op. Het ziet er allemaal niet meer zo mooi uit als 20 jaar geleden, maar ik herken wel alles.

Herinneringen komen boven drijven. Hier stond de trouwauto, daar liepen we de trap op, hier was de ceremonie, op deze inrit hebben we nog de duiven los gelaten en achter in de tuin was de receptie. Daar in de tuin hebben we foto's gemaakt en hier is de zaal waar 's avonds het feest was. Met pijn in mijn hart denk ik terug aan die dag. De herinneringen zijn heel mooi, maar de waarheid is hard. Toch is het fijn om juist op deze datum op deze plaats te zijn na 20 jaar. Het laat me weer voelen hoe veel we van elkaar hielden. 

Nadat we rustig rondgelopen en gekeken hebben, willen we weer gaan vertrekken. Op dat moment vraagt Maria aan mij of ik geen kaarsje aansteek hier. Ik was het zelf bijna vergeten en ben blij dat zij er aan denkt. We zoeken een geschikte plek en bij de imposante voordeur steek ik mijn 10de kaarsje aan. Een kaarsje voor de liefde! Een lichtje wat altijd zal blijven schijnen in mij hart.

Met een mooie en waardevolle nieuwe herinnering op zak vervolgen we onze weg naar het station van Mook. Het is nog even zoeken, maar uiteindelijk komen we op de juiste plaats en nemen we de trein terug naar Cuijk.

Het is ondertussen al 14.00 geweest, dus onze magen knorren. In overleg besluiten we te gaan lunchen bij de Looierij in Cuijk. Hier krijgen we allemaal een heerlijk broodje geserveerd en dat laten we ons goed smaken. We kijken terug op een fijne en gezellige dag en ik kijk alweer uit naar de volgende wandeling op 11 september van Molenhoek/Mook naar Beers via de Kraaijenbergse plassen.